کشف شهر باستانی اقوام مایا در جنگل های گواتمالا - دکتر برای تو

نقشه برداری لیزری هوایی پیروز شده که هزاران سازه پنهانی را در منطقه پتن (Peten) شناسایی کند که ثابت می نماید جمعیت این شهر میلیون ها نفر بیشتر از تعدادی است که در گذشته برآورد شده بود.

محققان با استفاده از تکنیک های نقشه برداری هوایی پیروز به کشف ده ها هزار خانه، ساختمان، استحکامات دفاعی و هرم های مایایی در جنگل های متراکم منطقه پتن در گواتمالا شده اند که نشان می دهد میلیون ها نفر بیشتر از آنچه که در گذشته تصور می شد، در این منطقه زندگی می کردند.

اکتشافات تازه که شامل زمین های کشاورزی صنعتی و کانال های آبیاری هستند، روز پنج شنبه و به وسیله اتحادیه باستان شناسان ایالات متحده، اروپا و گواتمالا اعلام شد. این اتحادیه در حال همکاری با بنیاد میراث و طبیعت مایایی گواتمالا است.

برآورد می گردد که حدود 10 میلیون نفر در دشت های شمالی مایا زندگی می کردند که به معنی لزوم فراوری حجم زیادی از مواد غذایی است.

مارچلو ای. کانوتو، استاد انسان شناسی در دانشگاه تولان، می گوید:

این رقم دو تا سه برابر جمعیتی است که گفته می شد در آنجا زندگی می کردند.

محققان در این کاوش ها از یک روش نقشه برداری به نام لیدار (Lidar) استفاده نموده اند که برای تشخیص نور و دامنه آن استفاده می گردد. در این روش، نور لیزری پالس دار را روی زمین می تابانند تا خطوطی را که در اثر تراکم شاخه ها از چشم ها پنهان مانده اند را نشان دهد.

تصاویر به دست آمده نشان می دهد که مایایی ها این منطقه را به شیوه ای بسیار جامع تر از تصورات قبلی تغییر داده اند؛ در برخی منطقه ها، 95 درصد از زمین های موجود زیر کشت رفته اند.

فرانسیسکو استراادا-بلی، استادیار تحقیقاتی دانشگاه تولان، می گوید:

کشاورزی آن ها به شیوه ای بسیار متمرکز انجام می شد و به همین علت پایدارتر از تصورات ما بود و از هر اینچ از زمین استفاده می کردند.

و به این نکته اشاره می نماید که اقوام باستانی مایا تقریبا زمین های باتلاقی را تخریب نموده اند که در آن موقع، به ارزش آن ها برای کشاورزی توجهی نمی شد.

حصارهای دفاعی وسیع، سیستم های حفر و رمپ و کانال های آبیاری حاکی از نیروی کاری بسیار سازمان یافته آن ها است.

توماس گاریسون، استادیار علوم انسان شناسی در کالج ایتاکا در نیویورک می گوید:

نشانه هایی از مشارکت های حکومتی در این منطقه به چشم می خورد، زیرا ما شاهد کانال های بزرگی در این منطقه هستیم که جریان های آب طبیعی را مجددا راهنمایی می نمایند.

2100 کیلومترمربع از نقشه برداری های وسیعی که اجرا شده است منطقه های را دربر می گیرد که تحت اشغال مایاها بوده اند که فرهنگ آن ها تقریبا بین سال های 1000 سال قبل از میلاد و 900 بعد از میلاد شکوفا شد. نوادگان آن ها هنوز در همان منطقه زندگی می نمایند.

این نقشه نگاری پیروز به شناسایی تقریبا 60000 ساختمان، از جمله چهار مرکز برای برگزاری مراسم ها و آیین های مایایی ها و میدان های عمومی و هرم های مختلف، شده اند.

گاریسون گفت که او سال جاری به همراه داده های به دست آمده از نقشه نگاری ها به سراغ این زمین ها رفته است تا دنبال یکی از جاده هایی بگردد که کشف شده اند:

من آن را پیدا کردم، اما اگر لیدار نداشتم و نمی دانستم که چنین جاده ای وجود دارد، نمی توانستم مستقیم به همان منطقه موردنظر بروم، چون جنگل های آنجا خیلی شلوغ و متراکم است.

او به این موضوع اشاره می نماید که برخلاف برخی از فرهنگ های باستانی که میدان ها، جاده ها و ساختمان های آن ها به خاطر کشاورزی نسل های بعدی نابود شده اند، میادین و سازه های متروک مایایی در اثر رشد جنگل از چشم ها مخفی و در امان مانده اند.

گریسون، کارشناس این پروژه در شهر ال زتز (El Zotz) در نزدیکی تیکال (Tikal)، به این نکته اشاره می نماید که:

این جنگل که مدت های مدیدی مانعی در برابر کوشش های کاوشگرانه ما شده بود، در حقیقت به عنوان ابزاری نگهدارنده برای حفظ این فرهنگ در این منطقه عمل نموده است.

لیدار پیروز به کشف سازه ای ناشناخته بین دو سایت شده است که گریسون می گوید:

نمی توان آن را چیزی به غیر از یک قلعه مایا نامید.

او می گوید:

این همان قلعه نظامی است که روی تپه ها بنا شده و دارای سیستم های حفر و رمپ است ... ارتفاع یکی از آن ها، نه متر بود.

به هر حال، این سازه ها از دید انسان ها پنهان مانده بود.

کانوتو در خصوص تصاویر لیدار می گوید:

تا چشم مان به آن ها افتاد، همگی شرمسار شدیم، چون در تمام مدت روی آن ها قدم می زدیم ولی آن ها را نمی دیدیم.