نقطه اشتراک میان داروهای ضد چاقی و داروهای ضد افسردگی
به گزارش دکتر برای تو، ما دوست داریم این گونه تصور کنیم که قادر به درک داروهای مصرفی مان هستیم به خصوص پس از آن که آزمایش های دقیق اندازه اثربخشی و ایمنی داروها را اثبات کرد. با این وجود، گاهی اوقات ما صرفا می دانیم که داروها کار می نمایند اما در خصوص چرایی آن چیزی نمی دانیم.
به گزارش خبرنگاران به نقل از نیویورک تایمز، معمایی درباره داروهای مرتبط با سلامت روان و داروهای ضد چاقی وجود دارد. دو موضوع بهداشتی که به شدت انگ اجتماعی درباره آن وجود دارد و علل و درمان هایی درباره آن وجود دارد که علم به طور کامل قادر به درک آن نبوده است.
برای مثال، در خصوص داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب ما می دانیم که مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین باعث می شوند سروتونین بیش تری در اطراف نورون ها در مغز فرد مصرف نماینده شناور گردد اما تا این لحظه به طور کامل نمی دانیم که این تفاوت چرا و یا چگونه ایجاد می گردد. هم چنین، ما نمی توانیم شرح دهیم که چرا بعضی از افراد از مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین سود می برند و بعضی دیگر سود نمی برند. به همین خاطر، بسیاری از افراد هنوز باور دارد کسانی که از مهار نماینده های انتخابی بازچذب سروتونین استفاده می نمایند واقعا به آن احتیاجی ندارند.
دکتر آرون ای کارولین مدیر ارشد بهداشت در دانشگاه ایندیانا درباره تجربه شخصی خود از مصرف مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین می گوید:من معتقد بودم اگر به مقدار کافی قوی باشم احتیاجی به مصرف دارو ندارم. با این وجود، در سال 2021 میلادی زمانی که استرس زیادی داشتم و در زمان تعطیلات دچار حمله عصبی شدم و در قسمتی از کوه به سمت پایین پرتاب شدم و من را با هواپیما به یمارستان انتقال دادند تعیین شد که شرایط خوبی ندارم. پزشک معالج ام برایم سرترالین را توصیه کرد که یک مهارنماینده های انتخابی باز جذب سروتونین قدیمی اما پرکاربرد محسوب می گردد. علیرغم آن که درباره تاثیر آن تردید داشتم سرترالین را مصرف کردم. من اشتباه می کردم و تردیدم بی فایده بود. مصرف سرترالین تاثیر قابل توجهی بر روحیه ام داشت و تقریبا تمام اطرافیان ام این تفاوت را متوجه شدند. من پس از مصرف سرترالین خوش بین شدم و رفتاری محبت آمیز تر با اطرافیان ام داشتم. با این وجود، من هنوز به عنوان یک پزشک نمی توانم شرح دهم که چرا سرترالین بر روی من یا هر فرد دیگری کارآمد بوده است.
سناریوی مشابهی در خصوص داروهای تازه ضد چاقی وجود دارد. ممکن است هر رژیم غذایی ای را امتحان نموده باشید اما واقعا هیچ کمکی برای کاهش وزن به شما ننموده باشد. ممکن است وزن تان کاهش یافته باشد اما سریعا دوباره افزایش یافته است. علیرغم تمام پیشرفت های اجرا شده از نظر علمی ما هنوز نمی دانیم چرا بعضی افراد حتی زمانی که ناامیدانه کوشش می نمایند نمی توانند وزن کم نمایند. به همین علت ما اغلب تصور می کنیم که این موضوع باید به فقدان اراده مرتبط باشد.
مصرف داروهای تازه ضد چاقی که پیش تر در خصوص بیماران دیایت تجویز می شد در بعضی از افراد باعث شده ظرف مدت در پنج هفته تا 6 کیلو وزن کم نمایند. نکته جالب آن است که علت کاهش وزن آن نیست که افراد کم تر غذا می خورند زیرا واقعیت آن است که حین مصرف دارو کالری دریافتی شان کاهش نیافته است. در نتیجه، بسیاری از دانشمدان هنوز نمی دانند چرا این دسته از داروها تا این مقدار کارکرد خوبی دارند. اختلالات سلامت روان و چاقی در دسته ای از تشخیص ها قرار می گیرند که در بحبوحه عدم شناخت کامل علل آن در معرض اخلاقی سازی و انگ جامعه قرار می گیرند. ما فرض می کنیم که افراد مبتلا به افسردگی به مقدار کافی کوشش نمی نمایند و افراد چاق فاقد اراده هستند. سپس این انگ ها با درک محدودی از نحوه عملکرد درمان آن شده و منجر به قضاوت بیش تر در خصوص افرادی می گردد که در پی درمان هستند.
این امر به طور خاص در صورتی صدق می نماید که نقطه خاتمه روشنی برای درمان وجود داشته باشد. بعضی مخالف استفاده از داروهای ضد چاقی نو برای کاهش وزن هستند و استدلال می نمایند اگر مصرف این داروها متوقف گردد افراد اغلب دوباره با افزایش وزن روبرو خواهند شد.
این در حالیست که برای مثال، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 احتیاج به تزریق انسولین دارند و یا افراد مبتلا به تیروئید دارو مصرف می نمایند اما در خصوص آنان گفته نمی گردد که باید دارو را قطع نمایند. نمونه های فراوان دیگری نیز از شرایطی وجود دارد که مبتلایان به یک بیماری باید چندین دهه تحت درمان قرار گیرند. سازوکار چنین بیماری ها واختلالاتی معمولا بهتر درک می شوند و به عنوان یک نقص شخصی قلمداد نمی شوند. با این وجود، زمانی که تردید و انگ اجتماعی نسبت به مقوله ای وجود دارد احتیاج به راه چاره برای آن زیر سوال برده می گردد.
ما می دانیم که داروهای ضد چاقی بر عادات بد غذایی و بسیاری از مسائل دیگر غلبه نمی نمایند. ما هم چنین از اثرات بلند مدت این نوع از داروها اطلاعی نداریم. آن چه ما باید بر روی آن تمرکز کنیم ظرفیت بالقوه این داروها برای بهبود قابل توجه زندگی هستند. درمان های پزشکی نباید صرفا بدین خاطر که سازوکارهای آن را کاملا درک ننموده ایم کنار گذاشته شوند. افرادی که از ان درمان ها استفاده می نمایند متقلب نیستند.
منبع: فرارو