چه کار کنم که همسرم بیشتربه من توجه کند تا به فرزندانم؟ - دکتر برای تو

پس از تولد فرزندان رابطه زن و شوهر دچار تغییراتی می شود که گاهی می تواند در والدین حتی حس حسادت به فرزندان را نیز به وجود بیاورد. چرا که فرزندان بخشی از توجهی که زوج نسبت به یکدیگر داشته اند را به سوی خود جلب می نمایند و اگر زوجین به این موضوع بی اهمیت باشند می تواند به رابطه سالم و عاشقانه آنها صدمه بزند. چگونه می توان مانع این اتفاق شد یا آن را حل کرد؟

حسادت به فرزندان از کجا شروع می شود؟

این تغییرات از زمان بارداری شروع می شود. زن در دوران بارداری احساسات جدیدی را تجربه می نماید و وارد دنیای تازه ای می شود که ذهنش را مشغول می نماید. ممکن است که شریک زندگی او دچار حس وانهادگی شود. اهمیت تعهداتی که موجب پیوند تنگاتنگ زوج شده، ممکن است کمتر شوند. این امر می تواند سبب می شود که مرد از پدر شدن احساس خوشحالی نکند.

با تولد فرزند ممکن است شرایط زوج بحرانی تر شود. روانشناسان بر این عقیده اند که احتیاجهای کودک باعث برقراری رابطه ای نزدیک و تنگاتنگ میان مادر و فرزند می شود. همه پدران قادر نیستند تغییرات همسرشان را با دید مثبت نگاه نمایند.

امکان دارد روابط جنسی طی چند هفته پس از تولد کاهش یابد یا به طور کل متوقف شود. همچنین ممکن است مراقبت 24 ساعته مادر از فرزند سبب شود که او اغلب احساس خستگی کند. این احتمال نیز وجود دارد که احتیاج زن به نزدیکی و برقراری رابطه جنسی به دلیل حسی که از نوازش و رسیدگی دائمی به کودک می گیرد، موقتا فروکش کند.

از طرف دیگر زن پس از زایمان احتیاج به تجدید نیرو دارد. در هر صورت مرد باید تا زمان ابراز تمایل دوباره زن به رابطه جنسی شکیبایی به خرج دهد. روانشناسان معتقدند که در این شرایط مردان نیز باید خود را با موقعیت جدید تطبیق دهند. مردانی که پیش از تولد فرزند به این موضوع فکر نموده اند، با موقعیت جدید راحت تر کنار می آیند.

برای دریافت توجه همسر و مقابله با حسادت به فرزندان چه کنیم؟

1- نکته مهم این است که زن باید مرد را تا حد امکان در امور مربوط به فرزندداری دخالت دهد. شاید پدر نتواند کودکش را آرام کند، اما می تواند از راه های گوناگون دیگر به او نزدیک تر شود مانند حمام بردن کودک، نوازش های پیش از خواب، گردش روزانه. هر چقدر پدر وقت بیشتری را با فرزند بگذراند و هر چقدر بیشتر احساس مفید بودن بکند، امکان برانگیخته شدن حس حسادت او نسبت به فرزند کمتر می شود.

2- پدر و مادر باید در خصوص حس حسادت به فرزندان، حتی اگر غیرمنطقی هم به نظر آید، با همسرخود صحبت نمایند. وقتی مادر تمام وقتش را صرف فرزند کند، پدر حق دارد که مرزبندی هایی را طلب کند. بنابراین برنامه ریزی برای گذراندن وقت با هم بسیار اهمیت دارد. زوجی که صاحب فرزند شده اند، باید دست کم یک بار در هفته بدون حضور فرزند یا فرزندانشان با یکدیگر وقت گذرانی نمایند.

3- به نظر روانشناسان یکی از موقعیت هایی که ممکن است موجب شود مادر یا پدر احساس وانهادگی کند زمانی است که فرزند فقط با مادر درددل کند و یا این که رازهایش را تنها با پدر در میان بگذارد. در چنین شرایطی باید علت را آنالیز کرد. ممکن است این دوران گذرا باشد یا ناشی از سوتفاهمی که زمانی رفع خواهد شد.

4- شاید یکی از والدین از قدرت درک و ظرفیت بیشتری برخوردار باشد یا شاید قادر باشد زمان بیشتری را صرف فرزندش کند. در این صورت می توان کمبودها را کشف و آنالیز کرد و درصدد جبران کم و کاستی ها برآمد. پدران شاغلی که در طول هفته دیر به خانه برمی گردند، می توانند تعطیلات آخر هفته را فقط به فرزندشان اختصاص دهند تا رابطه دوباره مستحکم شود.

5- در اغلب موارد این که فرزند برای مدتی تمایل بیشتری به پدر یا مادر نشان دهد طبیعی است. نکته حایزاهمیت این است که نباید یکی از والدین همیشه نقش فردی را ایفا نماید که به همه خواسته ها پاسخ منفی می دهد و دیگری نقش کسی را بازی کند که همیشه همه چیز را مجاز می داند.

6- حس حسادت ممکن است در اثر عدم تعادل در امور تربیتی و یا ارزش گذاری ها برانگیخته شود. برای مثال پدری که شب ها پس از کار به خانه برمی شود و از جیب هایش شکلات و آب نبات بیرون می آورد، محبوب کودک است و خشمی که با دیدن این صحنه در دل مادری که همیشه مراقب تغذیه فرزندش است به جوش می آید، نوعی حسادت است.

7- می توان همزمان با رسیدگی به فرزند، تعادلی ایجاد نموده کمی بیشتر به شوهر توجه نشان داد. مردان نیز می توانند به همسران و در واقع به خودشان در انجام بعضی از امور منزل یاری نمایند. اگر بعضی مسوولیت های مادر در منزل مانند بچه داری، تا حدی از دوش او برداشته شود مسلما فرصت بیشتری برای رسیدگی به امور دیگر و بخصوص توجه به همسر در اختیار خواهد داشت و کارهای معمول روزانه، او را از پا نخواهد انداخت.

8- اگر کمی شکیبا باشیم زمان، بسیاری از این مسائل را حل خواهد نمود. به تدریج طفل عظیم و عظیمتر می شود و توانایی انجام بعضی اموررا پیدا می نماید. به مرور زمان هم، زن و مرد هر دو متوجه می شوند هیچ علاقه ای جای عشق به همسر را پر نخواهد نمود پس بهترمی بینند که هر دو محبت خود را نثار فرزندشان نمایند. زیرا عشق به فرزند با عشق به همسر تفاوت های ماهیتی دارد و نباید انتظار داشت هر دو به یک شیوه و به یک صورت باشد.

9- آنچه در روابط همسران، پس از تولد فرزند متحول می شود تنها شیوه ارتباط است نه خود ارتباط. کارنمودهای همسری همچنان پا بر جا باقی می ماند، تنها انتظارات و شیوه های ارتباطی، ناگزیر تغییر می پذیرند. البته پس از مدتی همه چیز به جای سابق باز خواهد گشت و زندگی به روال خوش گذشته ادامه خواهد یافت؛ البته اگر کمی شکیبا باشیم و در زمان مقتضی، عکس العمل های مناسب از خود نشان دهیم.

10- برای داشتن یک رابطه سالم و رضایت بخش، گفت وگو ضروری است. زوج ها نباید نسبت به این مساله بی اهمیت باشند؛ چرا که با حرف زدن بسیاری از مسائل و سوتفاهم ها رفع می شود. داشتن یک رابطه شاد و خوب کار سختی نیست. کلید موفقیت در روابط زناشویی بیان عواطف و احساسات واقعی و شفاف خود و بر زبان آوردن آنهاست. زن و شوهرها باید بدانند که در دنیا هستی، عظیم ترین رسالت و وظیفه انسان ها؛ قبل از هر انسانی، وظیفه نسبت به همسرشان است، بعد بچه ها، بعد والدین و بعد دیگران.

گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران