مراقبت از سالمندان مبتلا به فراموشی آسان می گردد - دکتر برای تو

به گزارش خبرنگاران و به نقل از دیجیتال ترندز، در حال حاضر ربات های بسکمک برای کمک به افراد سالمند ابداع می شوند که انواع گوناگون از جمله دستیارهای هوشمند خانگی و ربات های پرستار را در بر می گیرند. این ربات ها می توانند کاربران سالمند خود را به فعالیت وادارند، مراقب آنها باشند و یا آنها را از خواب بیدار نمایند. بعضی از این ربات ها حتی برای مشاوره دادن به کاربران نیز مناسب هستند و می توانند راه هایی مانند تماشای تلویزیون و یا ورزش کردن را برای سرگرمی آنها پیشنهاد دهند.

این ربات ها می توانند یک راهکار مثبت و کارآمد برای مراقبت از سالمندان باشند و احساس تنهایی را در آنها از بین ببرند. شاید تبلیغات بسکمک در خصوص ربات های پرستار دیده باشیم اما بسکمک و پژوهشگران و شرکت ها سعی دارند که واقعاً چنین ربات هایی را برای کمک به سالمندان طراحی نمایند. شاید این ایده در ابتدا کمی ترسناک به نظر برسد اما نتایج آن واقعاً امیدوارنماینده هستند.

پیشرفت ربات های اجتماعی

دلیل تمایل روزافزون مردم به ربات های پرستار، عجیب نیست. ربات ها با پیشرفت روزافزون و داشتن قابلیت های بیشتر برای تعامل گفتاری و فیزیکی با انسان، کارایی های جدیدی از خود نشان می دهند. مراقبت از سالمندانی که به بیماری های عصبی مانند فراموشی دچار هستند، یکی از کاربردهای قابل توجه این ربات ها به شمار می رود. این کاربرد، به خصوص در جوامعی که میزان تولد در آنها پایین است، بسیار مورد توجه خواهد بود. عجیب نیست که بسکمک از ربات های پرستار، در چین ابداع می شوند و بسکمک از پژوهش های حوزه رباتیک نیز در این کشور صورت می گیرد زیرا جمعیت جوان چین، به اندازه کافی نیست و امکان مراقبت از همه سالمندان توسط نیروی جوان وجود ندارد.

نتیجه ابتکاراتی که در حوزه علم رباتیک صورت می گیرند، ابداع ربات های کارآمدی است که برای کمک به سالمندان طراحی شده اند. اگرچه این ربات ها نمی توانند از عهده وظایف فیزیکی مانند آماده کردن غذا یا برداشتن اجسام برآیند اما می توانند کاربر را از نظر احساسی حمایت نمایند. یکی از این ربات ها، رباتی موسوم به پارو (Paro) است که به یک فوک شباهت دارد و می تواند با ردیابی صدای کاربر، او را پیدا و ارتباط چشمی خود را با او حفظ کند. این ربات، توانایی لامسه و واکنش نشان دادن را نیز دارد.

پارو، نخستین نمونه از ربات های نوع خود به شمار می رود اما قطعاً آخرین آنها نیست. این ربات با قیمت حدود 6400 دلار به بازار عرضه شده که برای بیشتر مردم، بسیار بالاست اما نمونه های ارزان تری هم وجود دارند. سگ رباتیک موسوم به تام بوت (Tombot)، یکی از این ربات هاست.

شاید ربات هایی مانند پارو و تام بوت، تفاوت چندانی با ربات های دیگر نداشته باشند اما یکی از دلایل محبوبیت آنها این است که می توانند از عهده تعامل با انسان و ارتباط اجتماعی برآیند. تعامل با این ربات ها می تواند به بهبود احساس افسردگی و انفعال کاربران سالمند کمک کند تا بتوانند ارتباط اجتماعی بهتری داشته باشند.

این ربات ها می توانند به افراد مبتلا به فراموشی نیز کمک نمایند تا احساس خونسردی و آرامش خود را به دست آورند. پژوهشی که اخیراً درباره تعامل با ربات های پرستار انجام شد، ربات پارو توانست به یک زن مبتلا به فراموشی متوسط که با هیچکس صحبت نمی کرد کمک کند تا علاوه بر آغاز صحبت، به پرورش و مراقبت از حیوانات بپردازد.

کمک کردن به پرستاران

ربات ها می توانند علاوه بر بیماران، برای کسانی که از آنها مراقبت می نمایند نیز سودمند باشند. این ربات ها با انجام دادن بعضی کارهای فیزیکی می توانند به صرفه جویی در هزینه و انرژی کمک نمایند تا بدین ترتیب پرستاران و مراقبان بیمار بتوانند تعامل بیشتری با او داشته باشند. این توانایی ربات ها می تواند نیازهای روحی پرستارانی که مجبور به مراقبت از بیماران مبتلا به فراموشی هستند نیز تا حدودی تامین کند.

لورال ریک(Laurel Riek)، استادیار علوم رایانه و مهندسی دانشگاه کالیفرنیا، سن دیه گو(UCSD) در این باره گفت: معمولاً کسانی که مراقبت از بیماران مبتلا به فراموشی را به عهده دارند هم به سطح بالایی از مسائل فیزیکی، شناختی و روحی دچار می شوند زیرا این افراد به خاطر مراقبت زیاد از بیماران، خود را نادیده می گیرند. شاید فناوری بتواند راهی برای حمایت روحی و عاطفی پرستاران ارائه دهد.

ریک و گروهش، شش ماه را صرف کار با اعضای خانواده، مددکاران اجتماعی و پرستاران بیماران مبتلا به فراموشی کردند تا بتوانند راهی برای پاسخ به نیازهای روحی آنها پیدا نمایند. این گروه پژوهشی در بخشی از کار خود، ربات هایی را برای کمک به پرستاران طراحی کردند. پژوهش آنها می تواند کارایی ربات های پرستار را در مراقبت از بیماران و پرستاران آنها معین کند.

ریک اضافه کرد: نکته جالب پژوهش ما این بود که پرستاران، ربات ها را مانند وسیله ای برای برقراری لحظات شاد میان خود و بیماران تحت مراقبت می دیدند. جالب تر اینکه پرستاران کوشش کردند ربات های خود را از نظر ظاهری و رفتاری طراحی نمایند. آنها برای مراقبت از بیماران مبتلا به فراموشی که در مراحل ابتدایی بیماری قرار داشتند، ربات هایی را می خواستند که به بهبود روابط میان آنها و بیماران کمک نمایند اما برای بیمارانی که در مراحل پیشرفته فراموشی قرار داشتند، ربات هایی را ترجیح دادند که بتوانند آنها را در برقراری تعامل با بیماران کمک دهند.

پروژه هایی از این دست می توانند بینش های گسترده ای را در خصوص نقش ربات ها در این گونه تعامل ها ارائه دهند.

ریک ادامه داد: ما در حال حاضر کوشش می کنیم ربات های پیشرفته ای ارائه دهیم که بر اساس طراحی پرستاران ساخته شده اند. هدف ما این است که ربات های پرستار را از مرحله آزمایشی به مرحله اجرایی برسانیم و به خانه ها وارد کنیم.