تپل ترین کودک ایرانی؛ او وقتی 10 ماهه بوده وزنش به 35 کیلوگرم رسید
به گزارش دکتر برای تو، ماجرای محمد بیشتر شبیه به افسانه هاست. آدم با تماشا این پسر بچه یادش به وصف فردوسی از سهراب در شاهنامه می افتد. چو یک ماه شد، همچو یک سال بود و.... این گزارش سال 1393 در همشهری سرنخ منتشر شد.
به گزارش همشهری آنلاین، البته شاعر بزرگ کشورمان آن زمان به لوازمی مثل دوربین عکاسی و فیلمبرداری مجهز نبود که حرف هایش را مستند کند، اینگونه بود که پای اغراق و افسانه وسط آمد. اما گزارش این صفحه سرنخ نه اغراق است و نه افسانه و این عکس ها نیز واقعی است.
محمد، پسربچه بجنوردی است که در 8 ماهگی لباس های برادر 7 ساله اش را می پوشد! در شماره های قبلی سرنخ تپل ترین کودک ایران را اینگونه توصیف کردیم. حالا محمد در این 2ماه 10 کیلوگرم وزن اضافه نموده (!)، بعد از پیگیری های بچه های سرنخ، موقعیتی فراهم آمد و این روز ها محمد و خانواده اش به مرکز آمده اند و او تحت درمان است. آمدن محمد به مرکز فرصتی بود تا از نزدیک تپل ترین کودک ایرانی را دیدار کنیم، محمد به همراه پدر و مادرش به دفتر مجله آمدند همه بچه های تحریریه دوره اش کردند! گفتند این سهراب نیست، خود رستم است! گزارش متفاوت این شماره سرنخ از آخرین شرایط رستم کوچولو را در ادامه بخوانید.
آشنایی ما با تپل ترین کودک ایرانی
بگذارید از ماجرای چگونگی آشنایی مان با محمد و خانواده اش بگوییم. ماجرای جالبی که از یک پیامک آغاز شد! دو ماه پیش بود که در میان پیامک هایی که مخاطبان مجله سرنخ، در هر شماره برایمان ارسال می نمایند یک پیامک نظرمان را جلب کرد. عجیب بود، ارسال نماینده پیامک نوشته بود. من از خوانندگان پر و پا قرص مجله تان هستند، اما شگفت انگیزترین کودک ایرانی در خانه ما زندگی می نماید! من پدر این کودکم. پسرم 8 ماهش است، اما وزنش 25کیلوگرم است!
با اینکه تا به حال در بخش شگفتی مجله با آدم های عجیب و غریب بسیاری آشنا شده ایم، اما باور این پیامک برای خود ما هم سخت بود، با شماره ای که با آن پیامک ارسال شده بود تماس گرفتیم. آقایی تلفن را جواب داد. پدر محمد بود. تا شنید از کجا تماس می گیریم، سفره دلش را باز کرد.
ماجرای رستم کوچولو...
کوهی، بجنوردی است. یکی از شهرستان های استان خراسان شمالی. آن روز، پدر محمد پشت تلفن گفت: محمد وقتی به جهان آمد حدودا 4 کیلو بود که وزنی عادی است. تا دو ماهگی هم، این وزن ثابت ماند. اما بعد از دو ماه، اتفاقی باورنکردنی رخ داد، بعد از دو ماهگی، چاق شدن روز به روز محمد را می شد با چشم دید، تا آنجایی که دیگر من و مادرش بدون مقدار و ترازو به راحتی متوجه می شدیم که فرزندمان دارد به سرعت وزن اضافه می نماید.
تا چهار ماهگی صبر کردیم، اطرافیان می گفتند حتما شیر مادرش به او می سازد، مسئله ای نیست و به خودی خود متوقف خواهد شد و... دلمان به این حرف ها خوش بود، اما چهار ماه که شد کودک مان 12 کیلو شده بود، بدتر اینکه، روند اضافه وزن هنوز هم ادامه داشت. متاسفانه پزشکان و متخصصان بجنوردی بعد از چندین آزمایش جور واجور، دلیل چاقی محمد را تشخیص ندادند و محمد به متخصصان مشهدی معرفی گردید. چند ماهی نیز درگیر انجام آزمایشات مختلف در شهر مشهد بودیم در حالی که همچنان روند چاقی محمد ادامه داشت.
یک ماه پیش، یکی از متخصصان گفت احتمالا به خاطر شیر مادر است، شیر مادر کمتر به او بدهید و بیشتر از غذا های یاریی مثل سوپ، شیر برنج و این چیز ها بخورد. وقتی کودکی از شیر مادر گرفته می گردد تا بیاید خودش را با غذا و خوراکی وفق بدهد زمان می برد و این اتفاق باعث می گردد کودک لاغر و نحیف گردد. هم پزشکان و هم من و مادر محمد به این راه حل امیدوار بودیم.
الان یک ماهی است که محمد شیر مادر نمی خورد، اما در او هیچ تغییری حاصل نشده که هیچ، بلکه موضوع حادتر هم شده. چراکه محمد همان بار اول، کاسه سوپ را سر کشید! آن هم با اشتها و حرص و ولع. برخلاف دیگر بچه ها اشتهای عجیبی دارد. آنقدر غذا را با لذت و تمام و کمال می خورد که مانده ایم چطور چنین چیزی امکان دارد. گرسنه که می گردد تاب نمی آورد، قشقرقی به پا می نماید که آن سرش ناپیداست. تنها غذا او را راضی می نماید. حالا او شیر مادر را در کنار غذای یاریی، نوش جان می نماید و وضع بدتر شده است.
کوهی ادامه می دهد: این اواخر پزشکان گفته اند بهتر است محمد به مرکز برود تا آنجا بستری گردد. چراکه با این وضعی که او دارد پیش می رود خطر بزرگی تهدیدش می نماید، اما متاسفانه ما از پس هزینه های درمانی کودک مان بر نمی آییم. شغلم آزاد است که آن هم لنگ شده. به خاطر نگهداری از محمد مجبور هستم بیشتر اوقات را در خانه بگذرانم، مادرش که نمی تواند به تنهایی این بچه راتر و خشک کند. اصلا نمی تواند تکانش بدهد. خانه نشینی من باعث شده مسائل مالی سر راهمان سبز گردد، دیگر نمی توانم فرزندم را بستری کنم چراکه از پس پرداخت مخارج دوا و درمانش بر نمی آیم.
سفر محمد از بجنورد به مرکز جهت درمان
آن روز حرف ها و درد دل های یک پدر و مادر نگران در خصوص کودک خاص شان را شنیدیم. پدر محمد عکس های پسرش را برایمان ارسال کرد. باور نکردنی بود. محمد یکی از بامزه ترین و دوست داشتنی ترین بچه های است که تا به حال دیده بودیم. اما برایمان مهم تر از مورد خاص محمد و رشد عجیبش، سلامتی محمد بود. به همین دلیل وقتی گزارش تپل ترین کودک ایرانی را تنظیم می کردیم، تمام امیدواریمان به این بود که مخاطبان مان با خواندن گزارش محمد، برای درمان این کودک، خانواده اش را یاری نمایند.
خوشبختانه بعد از چاپ شدن گزارش، تلفن های تحریریه به صدا در آمد و افراد خیری پا پیش گذاشتند. محمد و خانواده اش با یاری خیرین توانستند 14 بهمن ماه، با هواپیما به مرکز بیایند و تپل ترین کودک ایرانی آزمایشات پزشکی را از سر گرفت. حالا چند روز از آمدن محمد و خانواده اش به تهران می گذرد و محمد پیش چند متخصص و پزشک ویزیت شده. 19 بهمن ماه دعوت شان کردیم به دفتر تحریریه و با محمد از نزدیک دیدار کردیم.
دفتر تحریریه؛ 19 بهمن ماه 93
پیر و جوان، زن و مرد، بهتر بگویم، همه کارکنان طبقه، وقتی محمد و خانواده اش وارد دفتر شدند، دست از کار کشیدند و به دیدن تپل ترین کودک ایران آمدند. محمد همینطور که در آغوش پدر روی صندلی نشسته، لبخند می زند و برای همه دست تکان می دهد. شیطنت و بازیگوشی اش همه را به وجد آورده است، درست همانطور است که پدرش برای مان وصفش نموده بود. فعال و باهوش. خلاصه محمد در یک نگاه همه را شیفته خودش کرد. دیگر در آن همهمه نمی شد با خانواده اش تبادل نظر کنیم.
به اتاق مصاحبه رفتیم تا بلکه آنجا بتوانیم با آن ها صحبت کنیم. اما باز هم از پشت دیوار شیشه ای اتاق مصاحبه، همکاران با انگشت محمد را به یکدیگر نشان می دادند و او را دیدن می کردند. از مادر محمد پرسیدم:
عکس العمل مردم هنگام دیدن پسرتان همواره اینگونه است؟
بله. تقریبا همه وقتی محمد را می بینند به سمت مان می آیند. محمد هم بازیگوش است. غریبه و آشنا برایش فرقی ندارد. هر کسی که به سمتش می آید آغاز می نماید به بازی کردن با او.
از داشتن فرزندی مثل محمد بگویید. چگونه تجربه ای است؟
با وجود همه سختی هایی که در نگهداری او داریم، اما داشتن چنین فرزندی لذتبخش است. باورتان نمی گردد من و همسرم تمام دلخوشی مان به این بچه است، ببینید چقدر انرژی دارد. اگر یک لحظه پدرش رهایش کند کل دفتر کارتان را به هم می ریزد.
نگهداری محمد چه مسائلی برایتان دارد؟
محمد را به تنهایی نمی توانم تکان بدهم. حتی پدرش هم وقتی می خواهد بلندش کند من باید به او یاری کنم. عوض کردن پوشک و حمام کردنش کار سختی است. ما از موقعی که محمد وزنش زیاد شده از خانه خارج نمی شویم. تا به حال حتی به یک میهمانی هم نرفته ایم. اضافه وزنش از یک طرف، بازیگوشی اش هم از طرف دیگر. راستش کنترل کردن محمد سخت است. (خنده)
از نتایج درمان بگویید. پزشکان چه می گویند؟
در این مدت، محمد دایم تحت آزمایش های مختلف قرار گرفته است. هنوز نتیجه ای حاصل نشده. راستش بعضی از پزشکان با دیدن محمد تعجب می نمایند. اما به ما دلگرمی می دهند و می گویند با توجه به فعال بودن فرزندتان بعید است به دیابت و چربی خون دچار شده باشد. پزشکان می گویند هنوز دیر نشده، اما اگر زود دست به کار نمی شدید شرایط وخیم تر می شد. فعلا منتظر جواب آزمایشات هستیم و از خدا می خواهم فرزندم بهبود یابد.
چه غذا هایی به محمد می دهید؟
علاوه بر شیر، برایش فرنی درست می کنم. بیشتر شب ها گرسنه می گردد، روزی تقریبا 6 وعده فرنی می خورد. تنها، فرنی او را سیر می نماید، نیمه شب ها هم گرسنه می گردد و باید فرنی اش آماده باشد.
محمد بیشتر چه غذا هایی دوست دارد و چقدر غذا می خورد؟
عاشق غذا های شیرین است و تقریبا دو یا سه برابر کودک های هم سن و سالش در هر وعده غذا می خورد!
علاوه بر غذا خوردن، تپل ترین کودک ایرانی چه رفتار های خاص و متفاوتی نسبت به هم سن و سالانش دارد؟
پسرم وقتی سیر می گردد آغاز می نماید به بازی کردن. نه اهل گریه است و نه اهل نق زدن. فقط یک آدم پر انرژی می خواهد که پا به پای او بازی کند. روزها، مرتب من و پدرش در پی او در خانه می دویم، چهار دست و پا از سالن مثل برق می رود داخل آشپزخانه و اتاق خواب ها. همه چیز را به هم می ریزد. ما هم باید مواظبش باشیم.
وقتی متوجه شدید که هزینه درمان پسرتان را خیرین پرداخت می نمایند چه احساسی داشتید؟
برای من یک رویاست. برای مادری که آرزو دارد فرزندش را به آغوش بگیرد و نمی تواند، در حد یک رویاست. ما در این مدت خواب و خوراک درست و حسابی نداشتیم و همه اش نگران بودیم. شب ها از این می ترسیدم که مبادا نفس کودکم به خاطر چاقی بیش از حد خدای نانموده بگیرد، باورتان نمی گردد، با چشمان باز می خوابم! چشمم به محمد است و گوشم به نفس هایش. مدام نگران سلامتی این بچه ام، کاری که این خیرین کردند را با هیچ واژه و کلمه ای نمی توانم تحسین کنم. آن ها را خدا فرستاده تا ناجی محمد من بشوند.
آیا خیرین را می شناسید؟
نه. آن ها خودشان را معرفی نمی نمایند. تنها فامیل دو نفر از خیرین را می دانیم، اما هیچ کدام شان را ندیده ایم.
درمان محمد در مرکز همچنان ادامه دارد. پزشکان و محققان می توانند در تشخیص بیماری به این کودک و خانواده نگرانش یاری نمایند و خیرین هم می توانند با پرداخت بخشی از هزینه های سنگین درمان و نگهداری تپل ترین کودک ایرانی، خانواده اش را یاری دهند.
منبع: فرارو