آقای منصوریان! آرام باشید لطفا - دکتر برای تو

به گزارش خبرنگاران، دوشنبه شب تیم فوتبال ذوب آهن توانست پس از 120 دقیقه کوشش با نتیجه 2 بر یک پارس جنوبی را شکست دهد و راهی یک هشتم نهایی جام حذفی گردد. اتفاق عجیب اما برخورد فیزیکی سرمربیان دو تیم بود؛ اتفاقی که حتی در فوتبال سراسر اعتراض و برخورد ایران هم نادر است.

زمانی که بازی با نتیجه تساوی یک بر یک در جریان بود، فراز کمالوند به رعایت نکردن بازی جوانمردانه بازیکنان ذوب آهن اعتراض داشت که منصوریان، کمالوند را فرا خواند و پس از چند ثانیه برخورد محبت آمیز! در حرکتی عجیب سرمربی پارس جنوبی را هُل داد و دو مربی درگیر شدند. این انتها کار سرمربی ذوبی ها نبود و او حتی با سایر اعضای نیمکت پارس جنوبی درگیر شد و یک تنه می خواست از خجالت همه در بیاید.

البته لشکر تک نفره منصوریان را مرد اخلاق اصفهانی ها یعنی قاسم حدادی فر کنترل کرد و او را به آرامش دعوت کرد. چگونه سرمربی ذوب آهن که باید الگویی برای بازیکنانش باشد، زمین چمن فوتبال را تبدیل به میدان رزم می نماید؟ چگونه خالق صحنه درام و رمانتیک استادیوم آزادی - همان که منصوریان در دقایق آخر دیدار استقلال و پدیده، دست در دست رضا مهاجری در کنار زمین قدم می زد - در استادیوم تختی جم تبدیل به راکی بالبوآ می گردد؟

این اتفاق در فوتبال ایران طبیعی نیست و به نظر می رسد جنجال و التهاب در حال رسوخ به نیمکت هاست. هنوز دعوا و حمله های فرشاد احمدزاده به بازیکن استقلال فراموش نشده که باعث شد فضای داربی 90 در دقایق انتهای خراب گردد اما به هر حال دعوای دو یا چند بازیکن در زمین مسابقه به دلایل مختلف، طبیعی و اجتناب ناپذیر است اما دعوای فیزیکی سرمربیان دو تیم لیگ رجحان چیزی نیست که بگردد ساده از کنارش گذشت. اگر بخواهیم داستان جم را برای کسی تعریف کنیم، حدس زدن نام علیرضا منصوریان برای طرفداران فوتبال جزو آخرین گزینه هاست اما منصوریان هم گاهی اوقات این گونه می گردد!

البته از این نباید گذشت که شاید کمالوند هم در صحبتش با منصوریان شیطنتی نموده اما آیا بازی ناظر، داور یا نیروهای انتظامی و امنیتی ندارد؟ آیا هر کسی شیطنت کرد، سزایش هل دادن و مشت و لگد است؟ پس وظیفه مربیانی که مدعی اخلاق هستند چه می گردد؟ هیچ طرفدار فوتبالی انتظار چنین حرکتی را از سرمربی ذوب آهن و اسطوره استقلالی ها نداشت اما این مواقع است که کلمه اخلاق را کنار کلمه اسطوره قرار می دهند. این زمان هاست که تاریخ تصمیم می گیرد از یک نفر، اسطوره و الگو بسازد، این بزنگاه هاست که انسان ها، بزرگی می نمایند و شیطنت را با اخلاق و صبر جواب می دهند.

اگر قرار باشد خشونت در فوتبال ایران ریشه کن گردد و اگر قرار باشد بازیکنان دیگر جنگ و دعوا ننمایند و سر هر مساله ای به هم نپرند، امثال منصوریان هستند که باید آغازگر این کار باشند و برای امثال احمدزاده ها و عارف غلامی ها و سعید آقایی ها الگو باشند. پس لطفا آقای منصوریان، حالا که همه شما را با خوش اخلاقی هایتان می شناسند، زمین فوتبال را با جایی دیگر اشتباه نگیرید و تصور ما را از خود خراب نکنید!